Wolnorynkowi ekonomiści są przywiązani do stwierdzenia, że najbardziej optymalnym porządkiem gospodarczym jest wolna wymiana w warunkach idealnej konkurencji. Ekonomiści neoklasyczni, tacy jak Hayek, twierdzą, że doskonała konkurencja – teoretycznie uzasadniona możliwa struktura rynku – przyniosłaby najlepsze możliwe wyniki ekonomiczne zarówno dla konsumentów, jak i społeczeństwa. Doskonała konkurencja opisuje taki stan rzeczywistości gospodarczej, w którym konkurencja jest na najwyższym możliwym poziomie. Ponieważ istnieje swoboda wejścia i wyjścia oraz doskonała informacja, firmy osiągną normalne zyski, a ceny będą utrzymywane na niskim poziomie przez presję konkurencyjną.
W ekonomii konkurencja jest scenariuszem, w którym różne firmy gospodarcze rywalizują o uzyskanie dóbr ograniczonych przez zróżnicowanie elementów marketingu i strategii produkcyjnych dostosowanych do potrzeb rynku. Z perspektywy mikroekonomii na konkurencję może wpływać pięć podstawowych czynników: cechy produktu, liczba sprzedawców, bariery wejścia, dostępność informacji i lokalizacja. Gdy firmy konkurują ze sobą, konsumenci uzyskują najlepsze możliwe ceny, ilość i jakość towarów i usług.
Cechy doskonałej konkurencji są bardzo rzadkie w realnym świecie. Jednak doskonała konkurencja jest równie ważnym modelem ekonomicznym w porównaniu z innymi modelami. Często twierdzi się, że konkurencyjne rynki niosą ze sobą wiele korzyści wynikających z tego teoretycznego modelu. Firmy muszą pozostać efektywne, w przeciwnym razie wypadną z rynku. Ten przymus powoduje, że muszą tworzyć konkurencyjną ofertę, która będzie atrakcyjna dla klientów, zatem musi iść na pewne kompromisy, korzystne z perspektywy konsumentów.
W ekonomii najważniejszymi cechami doskonałej konkurencji są: duża liczba kupujących i sprzedających, jednorodny produkt oferowany przez podmioty gospodarcze, darmowe warunki wejścia i wyjścia z rynku. Szczególnie istotna jest także doskonała wiedza ze strony kupujących i sprzedających. Znaczenie i wartość wiedzy w ekonomii jest ogromna – to założenie może decydować o tym, jaki model struktury gospodarczej jest najbardziej optymalny. Zasób informacji eliminuje ryzyko i niepewność, a także umożliwia dokonywanie lepszych wyborów, które przyniosą wyższe plony. Tylko wtedy, gdy jest ona powszechna, możemy mówić o warunkach doskonałej konkurencji.
Konkurencja doskonała w skrócie: wiele firm, swoboda wejścia, jednorodny produkt, normalny zysk. Rynek doskonale konkurencyjny to hipotetyczna skrajność. Jednak czasem producenci w wielu branżach mają do czynienia z wieloma konkurencyjnymi firmami sprzedającymi bardzo podobne towary. Ekonomiści często wykorzystują rynki rolne jako przykład doskonałej konkurencji. W niektórych przypadkach jest kilku rolników sprzedających identyczne produkty na rynku i wielu kupujących. Na rynku tym łatwo porównywać ceny. Dlatego rynki rolne często zbliżają się do doskonałej konkurencji.
Może jedynie w bajkach. Duże korporacje zrobią wszystko, żeby nie dopuścić innego gracza do „podzielenia się tortem”